ตัวกรองผลการค้นหา
สังวร
คำบาลีสํวร
คำสันสกฤตสํวร
หมายถึง[-วอน] น. ความระวัง, ความเหนี่ยวรั้ง, ความป้องกัน. ก. สำรวม, เหนี่ยวรั้ง, เช่น สังวรศีล สังวรธรรม, ถ้าใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส หมายความว่า ความสำรวม, ความระวัง, เช่น อินทรียสังวร จักษุสังวร ญาณสังวร ศีลสังวร, (ปาก) ให้ระวังจงดี (ผู้ใหญ่สั่งสอนเตือนสติผู้น้อย) เช่น เรื่องนี้พึงสังวรไว้ อย่าให้ผิดอีกเป็นครั้งที่ ๒. (ป., ส. สํวร).
ภาษาจีน; 掌握
อ่านว่าสัง-วอน
ภาษาจีน警惕
ภาษาจีน防备
สังวร เป็นคำที่ถูกต้อง ✅
สังวรณ์ เป็นคำที่เขียนผิด ❌
ภาษาจีน约制
ภาษาจีน约束
ภาษาจีน; 警觉
ภาษาจีน小心
แยกคำสมาสแบบสนธิเป็นสํ + วร