ผลการค้นหา

รพะ

อ่านว่าระ-พะ

รพ,รพะ,รพา

หมายถึง[รบ, ระพะ, ระพา] น. เสียงร้อง, เสียงดัง, เสียงเอิกเกริก. (ป., ส. รว).

คันธรรพเวท

อ่านว่าคัน-ทับ-พะ-เวด

คันธรรพเวท

อ่านว่าคัน-ทัน-พะ-เวด

อาถรรพเวท

อ่านว่าอา-ถับ-พะ-เวด

อาถรรพเวท

อ่านว่าอะ-ถัน-พะ-เวด

อาถรรพเวท

อ่านว่าอา-ถัน-พะ-เวด

รรรรรร

แปลว่าผู้ที่เป็นที่รักของทุกคน

พะ

หมายถึงน. เพิงที่ต่อปะเข้าไปกับด้านสกัดของเรือน, พะเพิง เพิง หรือ เพิงพะ ก็เรียก. ก. พักพิงหรือแอบอิงอาศัย เช่น ลูกมาพะพ่อแม่อยู่, พะพิง ก็ว่า; ปะทะกัน, ชนกัน, เช่น คน ๒ คนเดินมาพะกัน; ปะทะติดอยู่ เช่น สวะมาพะหน้าบ้าน.

พะ

หมายถึงใช้นำหน้าคำที่ตั้งต้นด้วยตัว พ มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น พะพรั่ง พะพรั่น พะพราย.

อพพะ

อ่านว่าอะ-พะ-พะ

ตามพะ

อ่านว่าตาม-พะ