ผลการค้นหา

ประเกียรณกะ

อ่านว่าปฺระ-เกียน-ระ-นะ-กะ

ประกีรณกะ,ประเกียรณกะ

หมายถึง[ปฺระกีระนะกะ, ปฺระเกียนระนะกะ] ว. เรี่ยราย, เบ็ดเตล็ด, กระจาย, ระคนกัน, คละกัน. (ส. ปฺรกีรฺณก; ป. ปกิณฺณก).

ประกีรณกะ

อ่านว่าปฺระ-กี-ระ-นะ-กะ

ชีรณ-

อ่านว่าชี-ระ-นะ

ชีรณ

อ่านว่าชี-ระ-นะ

ชิรณ-

อ่านว่าชิ-ระ-นะ

ชิรณ

อ่านว่าชิ-ระ-นะ

เกีย

หมายถึงเลี้ยง ให้อาหาร ใช้กับสัตว์

รณ,รณ-

หมายถึง[รน, รนนะ-] น. เสียง, เสียงดัง; สงคราม. ก. รบ, รบศึก. (ป., ส.).

กรก-

อ่านว่ากะ-ระ-กะ

ทุกร

อ่านว่าทุก-กะ-ระ

ทุกร-

อ่านว่าทุก-กะ-ระ