ผลการค้นหา

บ้อง

หมายถึงน. ปล้องไม้จำพวกไม้ไผ่ที่ขังข้อ; สิ่งที่เป็นช่องคล้ายกระบอก เช่น ช่องสำหรับสวมด้ามขวานหรือสิ่วเป็นต้น, ลักษณนามเรียกการสูบกัญชาหมดครั้งหนึ่งว่า บ้องหนึ่ง.

บ้อง

ภาษาจีน抽大麻的烟筒

บ้อง

ภาษาจีน竹筒

กระจอบบ้อง

หมายถึงเสียม เสียมขุดมัน เรียก กระจอบบ้อง อย่างว่า นางก็ถือเอายังกระจอบบ้อง เป็นเครื่องต้องขุดหัวมัน (เวส).

บ้องแบ้ว

ภาษาจีน（脸色

บ้องแบ้ว

ภาษาจีน）滑稽可笑

บ้องแบ้ว

ภาษาจีน）苍白

บ้องแบ้ว

ภาษาจีน（脸

กะบั้ง

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. บ้องไม้ไผ่.

ส่วนหัวของบ้องยาสูบ,บริเวณที่อัดยาสูบ

ภาษาญี่ปุ่น雁首

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นがんくび

ปูลู

หมายถึงน. ชื่อขวานชนิดหนึ่ง มีบ้องที่หัวบิดได้ สำหรับตัดและถาก, ขวานโยน ก็เรียก.

โยน

หมายถึงน. เรียกขวานชนิดที่หัวเป็นบ้อง บิดเปลี่ยนทางเพื่อใช้ในการตัดหรือถากได้ ว่า ขวานโยน, ขวานปุลู หรือ ขวานปูลู ก็เรียก.