ผลการค้นหา

กั่น

กั่น

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) ก. ดุ.

กั่น

หมายถึงน. ส่วนที่ถัดจากโคนอาวุธหรือเครื่องมือเป็นต้น สำหรับหยั่งลงไปในด้าม.

heft of a knife

แปลว่ากั่น

ก่าน

หมายถึงว. ด่าง, ผ่าน, มีลายพาด, เช่น พนคณนกหค ก่านแกม ปีกหางนวยแนม นนวยนเนียร้องริน. (ม. คำหลวง มหาพน); เก่ง, กล้า, กั่น, เช่น ปางเมื่อเจ้าเข้าดงด่าน ตววก่านกาจชาติชัฏขน สัตวตนสื่อชื่อมนนหมี ได้ทีทำนำความเข็ญ. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์).

อ่างน้ำ

ภาษาพม่าေရကန္

สุดกั่น,สุดด้าม,สุดด้าม,สุดลิ่ม,สุดลิ่ม

หมายถึงว. อาการที่ใช้มีดหรือของมีคมแทงเข้าไปจนจมถึงด้าม, มิดด้าม ก็ว่า.

ใจกล้าสุดขีด,กำกั่น

ภาษาจีน胆魄

สามหมุด

หมายถึงน. ชื่อมีดสำหรับปอกหรือฝานชนิดที่ตรึงกั่นติดกับด้ามด้วยหมุด ๓ ตัวว่า มีดสามหมุด.

ถ้วยหนึ่งใบ

ภาษาพม่าပုကန္လံုးတစ္လံုး

กั้นหยั่น

หมายถึงน. มีดปลายแหลม มีคม ๒ ข้าง ส่วนของใบมีดตั้งแต่กั่นถึงปลายใหญ่เท่ากัน เป็นอาวุธ ใช้เหน็บเอว, จีนใช้เป็นเครื่องหมายกันจัญไร เช่นในรูปสิงโตคาบกั้นหยั่น.

มีดเจียนหนัง

หมายถึงน. มีดขนาดย่อม ใบมีดเป็นแผ่นแบนรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า มีคมอยู่ตรงปลายมีดที่ตัดเผล้ ส่วนโคนมีกั่นโค้งงอคล้ายคอห่านสอดติดกับด้ามขนาดพอกำได้สะดวก ใช้ตัดเจียนหนังสัตว์.