ผลการค้นหา

ปี่พาทย์เครื่องคู่

หมายถึงน. วงปี่พาทย์ที่ประกอบด้วยปี่ใน ปี่นอก ระนาดเอก ระนาดทุ้ม ฆ้องวงใหญ่ ฆ้องวงเล็ก ตะโพน กลองทัด และฉิ่ง, พิณพาทย์เครื่องคู่ ก็เรียก.

เยื่อไม้ไผ่ที่นำมาติดกับรูของขลุ่ย

ภาษาจีน笛膜

พรมนิ้ว

หมายถึงก. ประนิ้วรัวที่เครื่องดนตรีบางชนิด มีซอและขลุ่ยเป็นต้น.

piper

แปลว่าคนเป่าปี่, คนเป่าขลุ่ย, คนเป่าปี่สก๊อต

มุ่งเป็นพ่อค้าไร่นาปี่ปั่น

สรไน

หมายถึง[สฺระ-] น. ปี่ไฉน เช่น นักคุณแคนคู่ฆ้อง สรไน. (หริภุญชัย).

ขลุ่ยชนิดหนึ่งในสมัยโบราณ เสียงที่เปล่งออกมาจากช่องหรือรู

ภาษาจีน籁

ขลุ่ยชนิดหนึ่ง, แพร่หลายในกลุ่ม, ชาวพื้นเมืองของทวีปยุโรป

ภาษาจีน风笛

tabour

แปลว่าีกลองตะโพน, กลองสองหน้า, กลองเล็กซึ่งตีประกอบการเป่าขลุ่ย

ท่อ หลอด ปี่ ขลุ่ย ศัพท์บอกจำนวนใช้กับสิ่งของที่มีรูปร่างกลมยาว, คุม, ควบคุม, จัดการ, ปกครองบังคับบัญชา, รับหน้าที่

ภาษาจีน管

fipple

แปลว่าจุกไม้อุดปลายบนของปี่, ลิ้นของเครื่องดนตรีประเภทเครื่องเป่า

ชวา

หมายถึง[ชะ-] น. ชื่อเกาะสำคัญที่สุดและเป็นที่ตั้งเมืองหลวงของประเทศอินโดนีเซีย, (โบ) ใช้ว่า ยะวา ก็มี, เรียกประชาชนที่พูดภาษาชวาว่า ชาวชวา; ชื่อปี่ชนิดหนึ่ง เรียกว่า ปี่ชวา.