ตัวกรองผลการค้นหา
บานแผละ
หมายถึง[-แผฺละ] น. ผนังตอนที่บานประตูหน้าต่างโบสถ์วิหารเป็นต้นเมื่อเปิดเข้าไปแล้วแปะอยู่.
เผลาะแผละ
หมายถึง[-แผฺละ] น. ลูกโป่งแก้วที่เด็กเป่าเล่น.
ตบแผละ
อ่านว่าตบ-แผฺละ
อ่านว่าเผฺลาะ-แผฺละ