ผลการค้นหา

หัวบัว

หมายถึงน. กำไลที่ปลายทั้ง ๒ ข้างเป็นรูปดอกบัวตูม.

บุษบัน

หมายถึง[บุดสะ-] (กลอน) น. ดอกไม้, ดอกบัวเผื่อน.

ณัฐกมล

แปลว่าผู้มีความรู้อันบริสุทธิ์ดุจดอกบัว

ข้าวบิณฑ์

หมายถึงน. ข้าวตอกปั้นเป็นรูปทรงคล้ายดอกบัวตูม.

ประวาลปัทม์

หมายถึง[ปฺระวาละปัด] น. ดอกบัวแดง. (ส. ปฺรวาลปทฺม).

โกมล

หมายถึงน. ดอกบัว เช่น ก็ทัดทานวาริชโกมล. (ม. คำหลวง มหาราช). (ป. กมล).

ศิรามพุช

หมายถึงน. หัว. (เทียบ ส. ศิร = หัว + อมฺพุช = บัว, รวมความ = หัวต่างดอกบัว).

สายบัว

หมายถึงน. ก้านดอกบัวสายที่เป็นเส้นยาว ๆ มีลักษณะอ่อน ไม่มีหนาม ใช้กินเป็นผัก.

กชกร

หมายถึง[กดชะกอน] (กลอน) น. “ดอกบัวคือมือ” คือ กระพุ่มมือ เช่น กชกรต่างแต่งตั้ง ศิรสา. (หริภุญชัย).

รังแตน

หมายถึงน. ลายที่มีรูปลักษณะคล้ายดาวจงกลหรือดอกบัวแย้ม เรียกว่า ลายดาวรังแตน ใช้ประดับเพดานหรือประตู; เรียกแหวนที่หัวมีทรงคล้ายรูปดอกบัวแย้มว่า แหวนรังแตน.

กงวัฏ

หมายถึงสิ่งหรือสถานที่มีลักษณะคล้ายกงจักร เพราะคลำหาต้นสายปลายเหตุไม่พบ เรียก กงวัฏ หรือสังสารวัฏ คือ เกิดแก่เจ็บตาย ไม่มีที่สิ้นสุดจนกว่าจะบรรลุพระอรหัต

อุปบล

หมายถึง[อุบบน] (แบบ) น. อุบล, บัวสาย, ดอกบัว, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น นีลุปบล ว่า บัวขาบ. (ป. อุปฺปล).