ตัวกรองผลการค้นหา
พูดเก่ง
ภาษาจีน说的准确
คนเก่ง
ภาษา
หมายถึงน. ถ้อยคำที่ใช้พูดหรือเขียนเพื่อสื่อความของชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง เช่น ภาษาไทย ภาษาจีน หรือเพื่อสื่อความเฉพาะวงการ เช่น ภาษาราชการ ภาษากฎหมาย ภาษาธรรม; เสียง ตัวหนังสือ หรือกิริยาอาการที่สื่อความได้ เช่น ภาษาพูด ภาษาเขียน ภาษาท่าทาง ภาษามือ; (โบ) คนหรือชาติที่พูดภาษานั้น ๆ เช่น มอญ ลาว ทะวาย นุ่งห่มและแต่งตัวตามภาษา. (พงศ. ร. ๓); (คอม) กลุ่มของชุดอักขระ สัญนิยม และกฎเกณฑ์ที่กำหนดขึ้นเพื่อสั่งงานคอมพิวเตอร์ เช่น ภาษาซี ภาษาจาวา; โดยปริยายหมายความว่าสาระ, เรื่องราว, เนื้อความที่เข้าใจกัน, เช่น ตกใจจนพูดไม่เป็นภาษา เขียนไม่เป็นภาษา ทำงานไม่เป็นภาษา.
ภาษาญี่ปุ่น言葉,言語
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นことば,げんご
ธาตุที่ไม่ใช่ทองคำ ภาษาอังกฤษคือ astatium
ภาษาจีน哎
ภาษาญี่ปุ่น能弁
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นのうべん
เก่ง, เยี่ยม
ภาษาเกาหลี잘나다
ภาษาจีน油嘴
Middle English
แปลว่าภาษาอังกฤษยุคกลาง (ช่วงปีค.ศ.1100-1500)
show off one's ability
แปลว่าอวดเก่ง
pretentious
have one's wits about onw
แปลว่าฉลาด, เก่ง