ผลการค้นหา

อุปนิสัย

หมายถึง[อุปะนิไส, อุบปะนิไส] น. ความประพฤติที่เคยชินเป็นพื้นมาในสันดาน เช่น ก่อนที่พระพุทธเจ้าจะเสด็จไปเทศน์โปรดผู้ใดจะต้องทรงพิจารณาถึงอุปนิสัยของผู้นั้นก่อน, ความประพฤติที่เคยชินจนเกือบเป็นนิสัย เช่น นักเรียนคนนี้มีอุปนิสัยดี. (ป. อุปนิสฺสย).

อุปนิสัย

อ่านว่าอุบ-ปะ-นิ-ไส

อุปนิสัย

ภาษาจีน赋性

อุปนิสัย

ภาษาจีน性情

habit

แปลว่าอุปนิสัย

อุปนิสัย

อ่านว่าอุ-ปะ-นิ-ไส

อุปนิสัย

ภาษาจีน性格

อุปนิสัยของคนนั้นมิได้อยู่ที่ว่า บรรพบุรุษได้ทิ้ง มรดกอะไรไว้ให้เขาบ้าง แต่ขึ้นอยู่กับว่าตัวเขาเอง ได้ทิ้งมรดกอะไรไว้ให้ลูกหลานของเขา

แปลว่าคนดีจะทิ้งมรดกให้ลูกหลาน แต่ทรัพย์สมบัติของคนบาปนั้น สะสมไว้สำหรับผู้ชอบธรรม

มิได้ขึ้นอยู่กับ

ภาษาจีน由不得

Clothes do not make the man

หมวดคนมิได้งามเพราะแต่ง

มิได้

ภาษาจีน没有

มิได้

ภาษาจีน不能