ผลการค้นหา

กะดุ้ง

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. เครื่องมือจับสัตว์นํ้าชนิดหนึ่งรูปร่างคล้ายยอยก, เรียกเป็นสามัญว่า สะดุ้ง.

กะเบียน

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ถาดไม้ใช้เป็นสำรับ, กระบะ.

กะปอม

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. กิ้งก่า. (ดู กิ้งก่า).

กะโลง

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ลังไม้ฉำฉา, หีบไม้; (ถิ่น-พายัพ) โคลง.

กะสัง

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ต้นมะสัง. (ดู มะสัง).

กับแก้

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ตุ๊กแก. (ดู ตุ๊กแก ๑).

กินบุญ

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน, ชาวไทยอิสลาม) ก. กินเลี้ยงในงานทำบุญ.

แก่

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. ลาก เช่น แก่เกวียน.

ข้อย

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. น. ข้า, บ่าว, เช่น เมื่อให้สูสองราชเป็นข้อยขาดแก่พราหมณ์. (ม. คำหลวง กุมาร).

ข้าวโกบ

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ขนมนางเล็ด.

ข้าวแจก

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ข้าวที่ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ผู้ตาย.

ข้าวปาด

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ขนมชนิดหนึ่ง คล้ายขนมเปียกปูน แต่เหนียวมาก.