ตัวกรองผลการค้นหา
ขยอง
หมายถึง[ขะหฺยอง] (ถิ่น-อีสาน) ก. ผยอง, รู้สึกหวาดกลัว.
ขางดัง
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ดั้งจมูก.
ข้าวงัน
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ข้าวหนัก.
ข้าวฮาง
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ข้าวเหนียวที่ยังไม่แก่จัด เอามาคั่วตากแดดให้แห้งแล้วตำและนึ่ง.
ค่อ
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ปลาช่อน. (ดู ช่อน).
จี่จู้
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. นกกางเขน. (ดู กางเขน).
จี่นายโม้
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. จิ้งโกร่ง. (ดู จิ้งโกร่ง).
แจง,แจง,แจ่ง
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ; อีสาน) น. มุม.
แจ่ว
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. เครื่องจิ้มชนิดหนึ่ง ทำด้วยนํ้าปลาร้าหรือน้ำปลาใส่พริกป่น.
ชงโลง
หมายถึงน. โพง, เครื่องวิดนํ้ารูปคล้ายเรือครึ่งท่อน มีด้ามถือ ผูกแขวนเข้ากับขาหยั่ง แล้วจับด้ามให้พุ้ยนํ้าเข้าออกตามต้องการ, โชงโลง ก็ว่า, (ถิ่น-อีสาน) กะโซ้. (ข. โชฺรง).
ซับ
หมายถึงก. เอาของเช่นผ้าหรือกระดาษทาบลงที่นํ้าหรือสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้นเพื่อให้แห้ง; (ถิ่น-อีสาน) ซึมซาบ, กำซาบ. น. รองในในการฝังเพชรหรือพลอยในกระเปาะแหวน; เรียกกระดาษที่ใช้ซับหมึกให้แห้งว่า กระดาษซับ; เรียกที่ที่มีน้ำซึมซาบอยู่ภายใต้ว่า ที่น้ำซับ.
เถียง
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. เรือนพักชั่วคราวในทุ่งนา สำหรับอยู่เฝ้าข้าว.