ผลการค้นหา

อำพน

หมายถึง[-พน] ว. มาก, ดาษดื่น, ล้วน, เช่น อำพนไปด้วยแก้วมณี; น่าดู, งาม, งามสล้าง, เช่น ปราสาทอำพน, (โบ) ใช้ว่า อำพล ก็มี เช่น ปราการ สะพาน ถนน อำพลด้วย (ไม้ไหล) ทั้งหลายคำนับ. (จารึกสยาม).

อำพน

อ่านว่าอำ-พน

อำพนทิพย์

แปลว่างามเลิศ

อำพนพรรณ

แปลว่าผู้มีผิวพรรณงาม

อำพนพันธุ์

แปลว่าผู้มีเชื้อสายงดงาม

อำพนรัตน์

แปลว่างามประเสริฐสุด

อำพนวัทน์

แปลว่าผู้มีใบหน้างาม

อำพนณัฏฐ์

แปลว่าผู้ที่งามอย่างนักปราชญ์

อำพนรักษ์

แปลว่าผู้มีความงาม

อำพนวัชร

แปลว่างามดั่งเพชร

อำพนวิชญ์

แปลว่าผู้งามด้วยความรู้

อำพน

แปลว่ามากมาย, งาม