ผลการค้นหา

อ.

ย่อมาจากคำอุทาน

อ

หมายถึง[อะ] เป็นอักษรใช้นำหน้าคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต บอกความปฏิเสธหรือตรงกันข้าม แปลว่า ไม่ หรือ ไม่ใช่ เช่น อศุภ (ไม่งาม) อธรรม (ไม่ใช่ธรรม); ใช้เป็น อน เมื่ออยู่หน้าคำที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อเนก (อน + เอก) อนาจาร (อน + อาจาร). (ป., ส.).

ตกบ้างไม่ตกบ้าง

ภาษาญี่ปุ่น降りみ降らずみ

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นふりみふらずみ

drizzle down

แปลว่า(ฝน) ตกพรำๆ, ตกปรอยๆ

drizzle

แปลว่า(ฝน) ตกปรอยๆ, ตกพรำๆ

อ.

ย่อมาจากอาจารย์

อ.

ย่อมาจากวันอังคาร

อ.

ย่อมาจากภาษาอังกฤษ

อ

อ่านว่าอะ

sprinkle

แปลว่าตกปรอยๆ (ฝน), ตกพรำๆ

อ

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง องุ่น แอร่ม, ใช้นำตัว ย ให้เป็นเสียงอักษรกลาง แต่นิยมใช้อยู่ ๔ คำ คือ อย่า อยู่ อย่าง อยาก, ใช้เป็นเครื่องหมายรูปสระ ออ เช่น กอ ขอ และประสมกับเครื่องหมายเป็นสระ เอือ เออ เช่น เถือ เธอ, ใช้เป็นตัวเคียงสระ อือ เช่น คือ มือ.

อ.

ย่อมาจากอำเภอ