ผลการค้นหา

หยาบ สุกเอาเผากิน ลวกๆ

ภาษาจีน粗陋

ย่าง

หมายถึงก. ทำให้สุกด้วยการวางไว้เหนือไฟ เพื่อให้สุกระอุทั่วกัน หรือให้แห้ง มักใช้แก่ของสด โดยปรกติใช้เวลานานกว่าปิ้ง เช่น ย่างไก่ ย่างหมู. ว. ที่ทำให้สุกด้วยวิธีเช่นนั้น เช่น ไก่ย่าง หมูย่าง.

กะเบียน

หมายถึงถาดสำหรับทำข้าวเหนียวที่นึ่งสุกแล้วให้เย็นก่อนที่จะเก็บเข้าภาชนะบรรจุ

นึ่ง

หมายถึงก. ทำให้สุกหรือร้อนด้วยไอนํ้าร้อนในหวดหรือลังถึงเป็นต้น เช่น นึ่งข้าวเหนียว นึ่งขนม.

ก่ำ

หมายถึงว. สุกใส, เข้ม, จัด, (มักใช้แก่สีแดงหรือทองที่สุก).

ข้าวต้ม

หมายถึงน. ข้าวที่ต้มให้สุก; ข้าวเหนียวที่ห่อด้วยใบไม้เช่นใบตองหรือใบมะพร้าวอ่อน แล้วต้มหรือนึ่งให้สุก อยู่ในจำพวกขนม มีชื่อต่าง ๆ เช่น ข้าวต้มมัด ข้าวต้มผัด.

ข้าวคั่ว

หมายถึงข้าวสาร (ส่วนมากจะใช้ข้าวเหนียว) ที่นำไปคั่วจนสุก แล้วนำมาตำจนละเอียด

แกงขม

หมายถึงน. เครื่องกินกับขนมจีนนํ้ายา มีมะระหั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ แล้วลวกให้สุก.

pectin

แปลว่าคาร์โบไฮเดรตที่มีน้ำหนักโมเลกุลสูงพบในพืชและผลไม้สุก, สารเพคติน

ผลุ

หมายถึง[ผฺลุ] ว. เสียงดังอย่างเสียงของอ่อนน่วมตกลง เช่น มะละกอสุกหล่นลงมาดังผลุ.

ต้ม (ในน้ำร้อนจนสุกแล้วเทน้ำทิ้ง)

ภาษาญี่ปุ่น茹でる

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นゆでる

ขนงเนื้อ

หมายถึง[ขะหฺนง-] น. หนังสัตว์ที่เผาไฟให้สุกแล้วต้มให้เปื่อย เพื่อปรุงเป็นอาหาร.