ผลการค้นหา

ลม ๆ

หมายถึงว. ไม่เป็นแก่น, ไม่เป็นสาระ; อาการเป็นไปแห่งจิตในขณะหนึ่ง ๆ บางทีก็ดี บางทีก็ร้าย.

ลมกระโชก

หมายถึงน. ลมแรงที่เกิดในทันทีทันใดชั่วขณะหนึ่ง, ลมที่พัดแรงเป็นพัก ๆ.

ลมตะกัง

หมายถึงน. ชื่อโรคลมชนิดหนึ่ง ตามตำราแพทย์แผนโบราณว่าทำให้มีอาการปวดหัวเวลาเช้า ๆ ปวดกระบอกตา เมื่อเห็นแดดจะลืมตาไม่ขึ้น, ลมปะกัง ก็ว่า.

ลมตีขึ้น

หมายถึงก. อาการที่ลมในท้องตีขึ้นมา.

ลมตึง

หมายถึงน. ลมกระโชกแรง.

ลมเบ่ง

หมายถึงก. อาการที่อยากเบ่งขณะที่มดลูกหดตัวและตำแหน่งของทารกอยู่ต่ำมากพร้อมที่จะคลอดออกมา.

ลมปะกัง

หมายถึงน. ลมตะกัง.

ลมพายุ

หมายถึงน. พายุ.

เลือดจะไปลมจะมา

หมายถึงก. มีอารมณ์แปรปรวนผิดปรกติเพราะสูงอายุถึงระดับหนึ่ง มักเกิดแก่ผู้หญิงที่มีวัยใกล้จะหมดระดู.

เป็นลม ๆ

หมายถึงว. เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย.

ลมหนาว

ภาษาญี่ปุ่น寒風

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นかんぷう

ลมใต้

ภาษาญี่ปุ่น南風

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นみなみかぜ