ตัวกรองผลการค้นหา
กา
หมายถึงน. ภาชนะสำหรับใส่นํ้าหรือต้มนํ้า มีพวยและหูสำหรับหิ้วหรือจับ, ลักษณนามว่า ใบ หรือ ลูก
ภาษาเกาหลี까마귀
ปากทางภูเขา ทางผ่านเข้าภูเขา
ภาษาจีน山口
ภาษาจีน水壶
ภาษาญี่ปุ่น烏
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นからす
กาน่า
ภาษาญี่ปุ่นガーナ
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นガーナ
ภาษาจีน; 乌鸦
หมายถึงน. คำกำกับชื่อปีในวิธีนับศักราชของไทยเหนือ ตรงกับเลข ๐.
หมายถึงก. ทำเครื่องหมายเป็นรูปกากบาท, ทำเครื่องหมายไว้ให้สังเกตได้ เช่น ดูเฉพาะที่กาไว้.
ภาษาจีน壶
ขาวเป็นดอกเลา
ภาษาจีน花白
mountaineer
แปลว่าคนอาศัยอยู่ตามภูเขา, คนภูเขา