ตัวกรองผลการค้นหา
ไทย
คำบาลีเทยฺย
คำสันสกฤตเทย
ภาษาเกาหลี태국
dialect
แปลว่าภาษาถิ่น, ภาษาท้องถิ่น, ภาษาพื้นเมือง
jargon
แปลว่าภาษาเฉพาะกลุ่ม, ภาษาเฉพาะวงการ, ภาษาเฉพาะอาชีพ
Khmer
แปลว่าภาษาเขมร, ภาษากัมพูชา, ภาษาขอม
vernacular
แปลว่าซึ่งใช้ภาษาแบบเจ้าของภาษา, ซึ่งเป็นภาษาที่ใช้ประจำวัน, เกี่ยวกับภาษาพูด
idiomatic
แปลว่าซึ่งมีสำนวนแบบเจ้าของภาษา, ซึ่งใช้ภาษาได้อย่างเจ้าของภาษา, ซึ่งใช้ภาษาเป็นธรรมชาติ
ภาษาญี่ปุ่นタイ
ไทย-
อ่านว่าไท-ยะ
แบบไทย
ภาษาจีน泰国式
ต.
ย่อมาจากภาษาตะเลง หรือภาษามอญ
หมายถึง[ไท] น. ชื่อประเทศและชนชาติที่อยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีพรมแดนติดต่อกับลาว เขมร มาเลเซีย และพม่า, ชนเชื้อชาติไทยมีหลายสาขาด้วยกัน เช่น ไทยใหญ่ ไทยดำ ไทยขาว; ความมีอิสระในตัว, ความไม่เป็นทาส; คน เช่น ไทยบ้านนอก ว่า คนบ้านนอก ไทยใจแทตย์ ว่า คนใจยักษ์. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์).