ตัวกรองผลการค้นหา
ฟ้าผ่า
ภาษาเกาหลี벼락치다
ฟ้าดิน ซึ่งคนสมัยก่อนเชื่อว่าฟ้าดินเป็นผู้ตัดสินทุกสิ่งทุกอย่าง และทำลายล้างทุกสิ่งทุกอย่างได้
ภาษาจีน皇天后土
ฟ้าแลบ
ภาษาจีน打闪
ฟ้าร้องและฟ้าแลบ อัสนีฟาดเปรี้ยงๆ
ภาษาจีน雷电
ภาษาจีน闪电
ฟ้าใส
ฟ้า
หมายถึงน. ส่วนเบื้องบนที่มองเห็นครอบแผ่นดินอยู่ เช่น ดาวเต็มฟ้า, อากาศ เช่น ฟ้าครึ้ม ยิงปืนขึ้นฟ้า; สวรรค์ เช่น นางฟ้า ฟ้าดินเป็นพยาน; (กลอน) เจ้าฟ้า. ว. สีน้ำเงินอ่อนอย่างสีท้องฟ้าในเวลามีแดด เรียกว่า สีฟ้า.
ฟ้าเคืองสันหลัง
หมายถึง(สำ) น. เคราะห์กรรมหรือโทษทัณฑ์ร้ายแรงที่เกิดจากอำนาจเบื้องบนหรือผู้ปกครอง เช่น ต่อฟ้าเคืองสันหลังจึงรำพัน. (ขุนช้างขุนแผน).
ฟ้าร้อง
หมายถึงน. เสียงที่เกิดขึ้นเนื่องจากอากาศขยายตัวเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วเพราะความร้อนที่เกิดจากฟ้าแลบ.
ฟ้าหลัว
หมายถึงน. อากาศมัวเนื่องจากในอากาศขณะนั้นมีอนุภาคที่มองไม่เห็น เช่น เกลือจากทะเล ควันไฟ ฝุ่นละอองปะปนอยู่เป็นจำนวนมาก.
thunderbolt
แปลว่าฟ้าผ่า, อสุนีบาต, สายฟ้าแลบ
ฟ้าแลป
ภาษาญี่ปุ่น稲光
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นいなびかり