ผลการค้นหา

วิธีการสอนการออกเสียงให้คนพิการโดยแสดงแผนภาพการขยับปาก

ภาษาญี่ปุ่น指話法

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นしわほう

ต้อ

หมายถึงน. โรคอย่างหนึ่งเกิดที่ลูกตา ทำให้ตาพิการมองอะไรไม่เห็นชัดเจน หรืออาจทำให้ตาบอดได้ มีหลายชนิด.

ตาบอดสี

หมายถึงน. ตาที่มองเห็นสีผิดไปจากสีที่เป็นจริง เนื่องจากประสาทตาที่รับรู้สีพิการหรือเจริญไม่เต็มที่.

คนตาสว่าง, เป็นคำที่คนตาพิการเรียกคนตาดี

ภาษาจีน亮眼人

คนพิการหรือคนป่วยที่ไม่สามารถใช้ชีวิตในสังคมตามปกติได้,เดนมนุษย์

ภาษาญี่ปุ่น廃人

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นはいじん

มอบเงิน เพื่อบำรุงขวัญแก่ครอบครัวของผู้ที่ได้รับบาดเจ็บหรือพิการหรือว่าเสียชีวิตในขณะที่ปฏิบัติราชการ

ภาษาจีน抚恤

สายตาพิการ

หมายถึงน. ความพิการในการเห็น, สายตาที่บกพร่องมองเห็นไม่เหมือนคนปรกติ เช่นตาบอดสี, การเห็นไม่ดีจนเป็นอุปสรรคต่อการงานซึ่งต้องใช้การมองเห็นเป็นหลัก.

บอดสี

หมายถึงน. เรียกตาที่มองเห็นสีผิดไปจากสีที่เป็นจริง เนื่องจากประสาทตาที่รับรู้สีพิการหรือเจริญไม่เต็มที่ ว่า ตาบอดสี.

กระจอก

หมายถึงว. เขยก (ใช้แก่ขา). (ข. ขฺจก ว่า ขาพิการ); (ปาก) ไม่สำคัญ, เล็กน้อย, เช่น เรื่องกระจอก, ต่ำต้อย เช่น คนกระจอก.

เขยก

หมายถึง[ขะเหฺยก] ก. อาการที่เดินหรือวิ่งด้วยปลายเท้าอย่างคนเท้าเจ็บ, อาการที่เดินหรือวิ่งเอียงไปข้างใดข้างหนึ่งอย่างคนขาพิการ.

โรคพากินสัน,โรคประสาทชนิดหนึ่งที่มีอาการสั่น,โรคกระตุกเกิดจากสมองพิการ

ภาษาญี่ปุ่นパーキンソン病

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นパーキンソンびょう

ก็

หมายถึงนิ. ไขความ เช่น ถึงแก่กรรมก็ตายนั่นเอง ประสาทพิการก็บ้านั่นเอง, เน้นความให้เด่นหรือให้ชัดแจ้ง เช่น ทั้งฟืนเจ้าก็หัก ทั้งผักเจ้าก็หา.