ผลการค้นหา

กักขัง

หมายถึงก. บังคับให้อยู่ในสถานที่อันจำกัด, เก็บตัวไว้ในสถานที่อันจำกัด. (กฎ) น. โทษทางอาญาสถานหนึ่ง ที่ให้กักตัวผู้ต้องโทษไว้ในสถานที่ซึ่งกำหนดไว้อันมิใช่เรือนจำ.

ผู้ต้องกักขัง

หมายถึง(กฎ) น. ผู้ที่ถูกกักขังตามหมายกักขังของศาล. (ดู กักขัง ประกอบ).

ที่กักขัง

ภาษาจีน限制

การกักขัง

ภาษาญี่ปุ่น幽閉

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นゆうへい

กักขัง

ภาษาจีน拘役

ที่กักขัง

ภาษาจีน禁闭

internee

แปลว่าผู้ถูกกักขัง, ผู้ต้องขัง

การกักขัง

ภาษาญี่ปุ่น手込め

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นてごめ

กักขัง

ภาษาญี่ปุ่น留置する

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นりゅうちする

กักขัง

ภาษาจีน扣押

กักขัง

ภาษาจีน囚禁

ที่กักขัง

ภาษาจีน被限制