ผลการค้นหา

ปิย,ปิย-

หมายถึง[ปิยะ-] ว. ที่รัก, สำหรับประกอบหน้าศัพท์ต่าง ๆ เช่น ปิยบุตร หรือ ปิโยรส = ลูกที่รัก. (ป.).

ปิย-

อ่านว่าปิ-ยะ

ปิย

อ่านว่าปิ-ยะ

ปิยะ, เปีย

คำบาลีปิย

คำสันสกฤตปฺรย

ปิเยารส

แยกคำสมาสแบบสนธิเป็นปิย + เอารส

ปิเยารส, ปิโยรส

คำบาลีปิย+โอรส

คำสันสกฤตปฺรย+เอารส

ปิโยรส

แยกคำสมาสแบบสนธิเป็นปิย + โอรส

ปรียะ,ปรียา

หมายถึง[ปฺรี-] ว. ที่รัก. (ส. ปฺริย; ป. ปิย).

ปิโยรส

หมายถึงน. ลูกที่รัก. (ป., ส. ปิย + โอรส).

ปริย,ปริย-

หมายถึง[ปฺริยะ-] ว. ที่รัก. (ส. ปฺริย; ป. ปิย).

สุปรีย์

หมายถึงว. เป็นที่รักยิ่ง. (ส. สุ + ปฺรีย; ป. สุ + ปิย).