ผลการค้นหา

ปาป,ปาป-

หมายถึง[ปาปะ-] น. บาป. (ป., ส.).

บาป

คำบาลีปาป

คำสันสกฤตปาป

ปาป-

อ่านว่าปา-ปะ

ประปา

คำบาลีปปา

คำสันสกฤตปฺรปา

ปาป

อ่านว่าปาบ

ปาทะ

หมายถึงน. บาท, ตีน. (ป.).

ป.

ย่อมาจากภาษาปาลิ หรือภาษาบาลี

บาป,บาป-

หมายถึง[บาบ, บาบปะ-] น. การกระทำผิดหลักคำสอนหรือข้อห้ามในศาสนา; ความชั่ว, ความมัวหมอง. ว. ชั่ว, มัวหมอง, เช่น คนใจบาป. (ป., ส. ปาป).

ปาวกะ

หมายถึง[-วะกะ] (แบบ) น. ไฟ. (ป., ส.).

ปาร,ปาร-

หมายถึง[ปาระ-] น. ฝั่ง, ฝั่งตรงข้าม; ที่สุด; นิพพาน. (ป., ส.).

ปา

ภาษาจีน投, 扔

ปา

หมายถึงก. ซัดไปด้วยอาการยกแขนขึ้นสูงแล้วเอี้ยวตัว; (ปาก) คำใช้แทนกิริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คำประกอบที่ทำให้รู้ว่าเกินกว่าที่คาดคิด, มักใช้ว่า ปาขึ้นไป หรือ ปาเข้าไป, เช่น ค่าโดยสารปาขึ้นไปตั้ง ๑๐ บาท กว่าจะทำงานเสร็จก็ปาเข้าไปตั้ง ๒ ทุ่ม.