ผลการค้นหา

เงื่อนงำ, ปมเงื่อน, เส้นสนกลใน, เบาะแส

ภาษาจีน线索

บัพ

หมายถึงน. ข้อ, ปล้อง, ปม, เล่ม, หมวด, ตอน. (ป. ปพฺพ).

สังกะตัง

หมายถึงว. ลักษณะที่ติดแน่นเป็นปมเหนียวที่ผมหรือขนสัตว์สางไม่ออก เช่น ผมเป็นสังกะตัง.

ประมัตตะ

หมายถึงว. เลินเล่อ, มัวเมา, ประมาท, มักง่าย, เหลวไหล, เพิกเฉย, ทอดทิ้ง. (ส. ปฺรมตฺต; ป. ปมตฺต).

หัวเงื่อน

หมายถึงน. ปมที่ทำไว้สำหรับกระตุกหรือชักออกเมื่อเวลาแก้, โดยปริยายหมายถึงข้อความตรงที่จะต้องไขความให้กระจ่าง.

เอาเชือกพันสอดสิ่งของแล้วผูกปมหรือเงื่อน ผูก มัด

ภาษาจีน拴

ปม(ที่ผูก),การผูก,ตอนท้าย,ตอนจบ,ข้าวปั้นรูปสามเหลี่ยม

ภาษาญี่ปุ่น結び

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นむすび

พูพอน

หมายถึงน. รากไม้ที่ขึ้นเป็นปีก เป็นพู หรือเป็นปมที่โคนต้น ซึ่งแผ่ขยายออกไปรอบ ๆ เพื่อพยุงลำต้น, พอน ก็เรียก.

burling

แปลว่า(การทอผ้า) การตกแต่งพื้นผิวหน้า เช่นตัดปมด้าย, เสี้ยนในเนื้อผ้าและสิ่งอื่น ๆ ที่ติดมาจากการทอ

nep

แปลว่า(สิ่งทอ) ปมด้ายขมวดเล็ก ๆ บนเนื้อผ้าฝ้าย เกิดากเนื้อฝ้ายหรือการปั่นฝ้ายไม่ดีพอ

อวดเก่ง, อวด

ภาษาเกาหลี뽐내다

โรคที่มีสิ่งเกาะตัวเป็นก้อนในท้อง, อุปมาว่า ปม (ของเรื่องราวที่แย่ลงหรือไม่สามารถแก้ไขได้)

ภาษาจีน症结