ค้นเจอ 3,575 รายการ

บุญเป็นที่พึ่งของสัตว์ ในโลกหน้า

บุญ,บุญ-

หมายถึง[บุน, บุนยะ-] น. การกระทำดีตามหลักคำสอนในศาสนา; ความดี, คุณงามความดี. ว. ดี เช่น คนใจบุญ, มีคุณงามความดี เช่น คนมีบุญ. (ป. ปุญฺ; ส. ปุณฺย).

ที่พึ่ง

หมายถึงน. ผู้คุ้มครองช่วยเหลือ เช่น พ่อแม่เป็นที่พึ่งของลูก, สิ่งที่อาศัยยึดเป็นหลัก เช่น ได้ตำราเป็นที่พึ่ง, เครื่องยึดเหนี่ยวทางใจ เช่น ยึดพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง.

ที่พึ่ง

บุญ

ภาษาเกาหลี자선

บุญ-

อ่านว่าบุน-ยะ

บุญ

ภาษาจีน功德

ตามบุญ

บุญ

อ่านว่าบุน

บุญ

ภาษาจีน善行

ส่วนบุญ

ภาษาจีน阴德

เป็นบุญ