ผลการค้นหา

บัพ

หมายถึงน. ข้อ, ปล้อง, ปม, เล่ม, หมวด, ตอน. (ป. ปพฺพ).

บัพพาชนียกรรม

หมายถึง[บับพาชะนียะกำ] น. กรรมที่สงฆ์ทำแก่ภิกษุที่จะพึงขับไล่, พิธีขับไล่บุคคลที่พึงขับไล่. (ป. ปพฺพาชนียกมฺม).

บัพพาชนียกรรม

อ่านว่าบับ-พา-ชะ-นี-ยะ-กำ

บัพพาชนียกรรม

หมายถึงกรรมที่สงฆ์ทำแก่ภิกษุที่จะพึงขับไล่ (ป. ปพฺพาชนียกมฺม).

บัพชา

อ่านว่าบับ-พะ-ชา

บัพพาช

หมายถึง[บับพาด] (แบบ) ก. ขับไล่ เช่น พระสญชัยยินราษฎร์ แกล้งบัพพาชกูไกล. (ม. คำหลวง วนปเวสน์). (ป. ปพฺพาช).

บัพชิต

อ่านว่าบับ-พะ-ชิด

บัพพาช

อ่านว่าบับ-พาด

บัพ

บัพชา

หมายถึง[บับพะชา] น. บรรพชา, การบวช. (ป. ปพฺพชฺชา).

บัพชิต

หมายถึง[บับพะชิด] น. บรรพชิต, นักบวช, ผู้บวช. (ป. ปพฺพชิต).

บัพพาชน์

หมายถึง[บับพาด] (แบบ) น. การขับไล่. (ป. ปพฺพาชน).