ผลการค้นหา

กินบุญเก่า

หมายถึง(สำ) ก. ได้รับผลแห่งความดีที่ทำไว้แต่ปางก่อน (มักใช้เป็นสำนวนอุปมาแก่คนที่นอนกินนั่งกินสมบัติเก่า).

กรรดึก (เก่า)

คำบาลีกตฺติกา

คำสันสกฤตกฺฤตฺติกา

เก่า,ล้าสมัย

ภาษาญี่ปุ่น古臭い

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นふるくさい

ยุคเก่า

ภาษาญี่ปุ่น古代

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นこだい

สภาพเก่า

ภาษาจีน旧观

สถานที่เก่า

ภาษาจีน故地

เก่าคร่ำคร่า

ภาษาจีน陈腐

เก่าแก่

ภาษาจีน古老

alumnus

แปลว่าศิษย์เก่าชาย, ศิษย์เก่าที่เป็นชาย

เก่า, ที่ผ่านไป, ได้ผ่านการใช้มาแล้ว, อดีต,เพื่อนเก่า, คนเก่าแก่

ภาษาจีน旧

well-worn

แปลว่าใช้มากจนเก่า, ใส่มากจนเก่า

remain ahead

แปลว่าพยายามรักษาระดับ (แซง) หน้าไว้