ผลการค้นหา

ต้น

หมายถึงน. ลำของต้นไม้, เป็นชื่อรวมทั่วไปของต้นไม้และพืชผักต่าง ๆ เช่น ต้นมะขาม ต้นสัก ต้นหญ้า ต้นผักชี ต้นข้าว, ลักษณนามว่า ต้น เช่น มะม่วงต้นหนึ่ง ผักชี ๒ ต้น; เรียกผู้ที่นับกันว่าเป็นผู้เริ่มต้นวงศ์สกุลว่า ต้นวงศ์ ต้นสกุล; (ถิ่น-ปักษ์ใต้) คำนำหน้าชื่อพระภิกษุสามัญ; เบื้องต้นของสิ่งที่มีลักษณะกลมยาว เช่น ต้นขา ต้นแขน; ตอนแรก ๆ เช่น ต้นสัปดาห์ ต้นเดือน ต้นปี; ใช้ประกอบหน้าคำอื่น แปลว่า ผู้ที่ได้รับความไว้วางใจให้มีหน้าที่รักษาสิ่งของหรือทำกิจการประจำ เช่น ต้นกุญแจ ต้นห้อง; ชื่อเพลงไทยจำพวกหนึ่ง มีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า ต้น เช่น ต้นเพลงฉิ่ง ต้นเพลงยาว ต้นเพลงรำ. (ดึกดำบรรพ์). ว. แรก เช่น หน้าต้น; แรกเริ่ม เช่น แต่ต้น; เนื่องในพระเจ้าแผ่นดิน เช่น ประพาสต้น กฐินต้น ช้างต้น ม้าต้น.

เริ่มต้น,เริ่มแรก

ภาษาญี่ปุ่นのっけ

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นのっけ

เริ่ม,เริ่มต้น

ภาษาญี่ปุ่น始める

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นはじめる

ขึ้นต้น

ภาษาจีน开始

ต้น

ภาษาจีน茎

เสื่อไม้ไผ่

หมายถึงน. เครื่องปูลาดสำหรับรองนอน ทำด้วยไม้ไผ่ สับเป็นริ้วละเอียดอย่างฟาก คลี่ออกและต่อกันเป็นผืน.

เสื่อไม้ไผ่

ภาษาจีน笫

ไผ่ขม เป็นไม้ตระกูลไผ่ชนิดหนึ่ง

ภาษาจีน苦竹

manslaughter

แปลว่าการฆ่าคนโดยไม่ไตร่ตรองไว้ก่อน, การฆ่าคนตายโดยประมาท

เริ่มต้น ทำให้เริ่มต้น

ภาษาจีน开头

การเริ่มต้น,จุดเริ่มต้น

ภาษาญี่ปุ่น始まり

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นはじまり

เริ่มแรก,ตอนต้น,เริ่มต้น

ภาษาญี่ปุ่น劈頭

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นへきとう