ตัวกรองผลการค้นหา
คอ
ภาษาจีน; 嗜好 (zhuǎn) shì hào, 爱好
หมายถึงน. ส่วนของร่างกายที่ต่อศีรษะกับตัว, ราชาศัพท์ว่า พระศอ; ส่วนของภาชนะที่คอดอยู่ระหว่างตัวกับปาก เช่น คอหม้อ; เรียกส่วนลำต้นของพรรณไม้วงศ์ปาล์มที่อยู่ระหว่างใบล่างสุดกับยอด เช่น คอมะพร้าว คอตาล; โดยปริยายหมายความว่า ความมีใจชอบเสพสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นอาจิณ เช่น คอเหล้า คอเบียร์ คอหนัง คอละคร
ภาษาเกาหลี목
ภาษาจีน脖子
ภาษาจีน颈项
คอเดียวกัน
ภาษาจีน有共同爱好的
ม.ถ.
ย่อมาจากโรงเรียนเมืองถลาง จังหวัดภูเก็ต
คอ,คอปก
ภาษาญี่ปุ่นネック
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นネック
คอ,ลำคอ
ภาษาญี่ปุ่น吭
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นのど
คอ ลำคอ
ภาษาจีน喉头
ขนงเมือง
หมายถึงขอบเขตเมืองเรียก ขนงเมือง อย่างว่า เคียดที่เขาขอบขั้นเป็นเขื่อนขนงเมือง (ฮุ่ง).
Gregory Peck
แปลว่าคอ