ผลการค้นหา

เป่าคอ

หมายถึงก. เป่ายาเข้าไปในคอ; อาการที่แก๊สในท้องพุ่งขึ้นมาทางลำคอเนื่องจากร้อนใน เรียกว่า ลมเป่าคอ.

ปากคอ

หมายถึงน. ปาก เช่น ปากคออยู่ไม่สุข.

คอเป็ด

หมายถึงน. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง.

คอเป็นเอ็น

หมายถึง(สำ) ว. ขึ้นเสียงเถียงโต้อย่างไม่ยอมลดละ, เถียงเก่ง, เช่น หวงแหนหึงผัวตัวเป็นเกลียว จนเสียงขุ่นเสียงเขียวคอเป็นเอ็น. (คาวี).

คอท.

ย่อมาจากโครงการจัดการเพื่ออนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติ

เจ็บคอ

ภาษาเขมรឈឺក

ลำคอ

ภาษาเขมรបំពង់ក

บีบ(คอ)

ภาษาญี่ปุ่น絞める

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นしめる

สร้อยคอ

ภาษาญี่ปุ่น首飾り

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นくびかざり

ส่วนลำคอ

ภาษาญี่ปุ่น頸部

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นけいぶ

สร้อยคอ

ภาษาญี่ปุ่นネックレス

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นネックレス

เจ็บคอ

ผวนเป็นจอเข็บ