ตัวกรองผลการค้นหา
ประพฤติ
หมายถึง[ปฺระพฺรึด] น. ความเป็นไปอันเกี่ยวด้วยการกระทำหรือปฏิบัติตน, การทำตาม, เหตุต้นเค้า. ก. ทำตาม, ปฏิบัติ, เช่น ประพฤติธรรม; กระทำ, ดำเนินตน, ปฏิบัติตน, เช่น ประพฤติดี ประพฤติชั่ว. (ส. ปฺรวฺฤตฺติ; ป. ปวุตฺติ).
นิทธนต์
แปลว่าผู้กำจัดมลทิน ผู้ขจัดความชั่ว
polished
แปลว่าไม่มีมลทิน
flaw
แปลว่ามลทิน
หมดมลทิน
ภาษาจีน赦免
ความประพฤติ
ภาษาญี่ปุ่น挙止
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นきょし
ภาษาญี่ปุ่น挙措
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นきょそ
ทุจจิณณะ
หมายถึง(แบบ) ว. ประพฤติชั่วแล้ว, ทำชั่วแล้ว, อบรมไม่ดี. (ป. ทุจฺจิณฺณ).
ภาษาจีน操行
ภาษาจีน行为
อ่านว่าปฺระ-พฺรึด
ภาษาจีน品格