ผลการค้นหา

ไม่ควรเปล่งวาจาที่ดี ให้เกินควรแก่กาล

วัวสันหลังหวะ

หมายถึงคนที่ทำผิดแล้วคอยระแวงกลัวผู้อื่นจะรู้

ที่ควรช้า จงช้า ที่ควรเร่ง จงเร่ง

ไม่ควรพูดจนเกินกาล ไม่ควรนิ่งเสมอไป เมื่อถึงเวลาควรพูดพอประมาณ ไม่ฟั่นเฝือ

มโนธรรม

หมายถึงน. ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี, ความรู้สึกว่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ.

เหลือเกิน

หมายถึงว. ยิ่งนัก, เกินควร, เต็มที.

กรณียะ

หมายถึงควรทำ, พึงทำ (ป.).

undue

แปลว่าไม่เหมาะสม, เกินไป, เลยเถิด, เกินควร

bodge

แปลว่าทำหรือซ่อมแซมได้ไม่ดีเท่าที่ควรจะเป็น

จรรยา

แปลว่ากิริยาที่ควรประพฤติในหมู่คณะ

ทรรศยา

แปลว่าหญิงผู้มีค่าควรมอง

ควรคบมิตรที่ดี