ผลการค้นหา

อัครชายา

อ่านว่าอัก-คระ-ชา-ยา

คระเมิม

อ่านว่าคฺระ-เมิน

คระแลง

อ่านว่าคฺระ-แลง

คระหาย

อ่านว่าคฺระ-หาย

อัคร

อ่านว่าอัก-คฺระ

อุคระ

อ่านว่าอุก-คฺระ

อัครมเหสี

อ่านว่าอัก-คฺระ-มะ-เห-สี

กระวี

หมายถึง(โบ) ก. แกว่ง. (เพี้ยนมาจาก คระวี).

คำกร่อน

หมายถึง(ไว) น. คำที่ลดเสียงสระและเสียงสะกด (ถ้ามี) ให้เป็นเสียง อะ โดยยังคงเสียงพยัญชนะต้นเสียงเดี่ยวหรือเสียงพยัญชนะต้นที่เป็นอักษรควบอักษรกล้ำไว้ มักจะเกิดในคำสองพยางค์ที่พยางค์แรกออกเสียงเบา เช่น หมากม่วง เป็น มะม่วง ต้นเคียน เป็น ตะเคียน อันหนึ่ง เป็น อนึ่ง แจ้นแจ้น เป็น จะแจ้น ขวักไขว่ เป็น ขวะไขว่ โครมโครม เป็น คระโครม, และมีปรากฏในคำพยางค์เดียวด้วย เช่น เสีย เป็น ซะ แล้ว เป็น ละ, แต่บางกรณีก็ลดเสียงสระและเสียงสะกด (ถ้ามี) ให้เป็นเสียง เออะ หรือ อึ เช่น เถิด เป็น เถอะ หรือ เป็น รึ.