ผลการค้นหา

ขืนใจ

หมายถึงก. บังคับให้ยอมทำตาม เช่น ขืนใจเด็กให้กินยา; ข่มขืน.

ขืนใจ

ภาษาญี่ปุ่น意に逆らう

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นいにさからう

ขืนใจ

ภาษาจีน强奸

rape

แปลว่าขืนใจ

force

แปลว่าขืน

ขืนใจ

ภาษาจีน违心

act against

แปลว่าขืนใจ

disobey

แปลว่าขืน

ขืน

ภาษาจีน违反

ขืน

ภาษาจีน违抗

ขืนใจ

ภาษาจีน勉强

ขืน

หมายถึงก. ยั้งไว้หรือบังคับไว้ไม่ให้เป็นไปตาม เช่น ขืนตัว ขืนเรือ; ไม่ควรทำแต่ยังกล้าทำ เช่น ขืนกิน ขืนสู้, ไม่ยอมทำตาม เช่น ขืนคำสั่ง.