ตัวกรองผลการค้นหา
resonance
แปลว่าเรโซแนนซ์ [อิเล็กทรอนิกส์, ไฟฟ้าสื่อสาร, ไฟฟ้ากำลัง]; การสั่นพ้อง, เรโซแนนซ์ [ป่าไม้]; ความก้องกังวาน, การสั่นตาม [โยธา]
เสียงที่ดังก้องมาจากภูเขา,การสั่นสะเทือนจากการขุดเหมืองหรือเจาะอุโมงค์บนเขา
ภาษาญี่ปุ่น山鳴り
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นやまなり
ปรั่น,ปรั้น
หมายถึง[ปฺรั่น, ปฺรั้น] ว. เสียงแปร้น เช่น ร้องก้องปรั่นประดิรพยทั่วแล. (ม. คำหลวง สักบรรพ).
กึก
หมายถึงว. เสียงของแข็ง ๆ กระทบกัน; ทันที เช่น หยุดกึก; (กลอน) ดังก้อง เช่น กึกฟ้าหล้าหล่มธรณี. (สมุทรโฆษ).
1. (คน) เป่าปาก, 2. (สัตว์ร้าย) แผดเสียงก้อง, คำราม
ภาษาจีน啸
กรน
หมายถึงหายใจเสียงดังในลำคอเมื่อเวลานอนหลับ เรียก กรน อย่างว่า ฟังยินเสียงกรนก้องคุงบนคีคื่น (กา) เมื่อนั้นยักษ์ใหญ่ฮู้นางเคียดคุงใจ มันก็โลมนางหลับแค่ปรางค์ดอมน้อง ฟังยินเสียงกรนก้องพระมุณเทียรทีโทด คือคู่กุญชราชฮ้องเสียงก้องคั่งบน แท้แล้ว (สังข์).
นิรโฆษ
คำบาลีนิรโฆส
คำสันสกฤตนิรฺโฆษ
สะท้าน
หมายถึงก. รู้สึกเย็นเยือกเข้าหัวใจ ทำให้ครั่นคร้าม หรือหวั่นกลัวจนตัวสั่น เช่น เห็นไฟไหม้แล้วสะท้าน, หนาวสั่น เช่น หนาวสะท้านเหมือนจะเป็นไข้ หนาวสะท้านเพราะเดินกรำฝนมาหลายชั่วโมง, มักใช้เข้าคู่กับคำ สะทก เป็น สะทกสะท้าน; ดังลั่น, ดังก้อง, สั่นสะเทือน, เช่น เสียงปืนใหญ่ดังสะท้านก้องไปทั้งกรุง.
คุณูปการอันยิ่งใหญ่ที่ดังเกริกก้องสั่นสะเทือนคนโบราณ และรุ่งโรจน์โชติช่วงมาจนยุคปัจจุบัน
ภาษาจีน震古烁今
tired
แปลว่าท้อแท้
แซะ
หมายถึงแซว, หยอกล้อ
อโฆษะ
หมายถึงว. ไม่ก้อง, เสียงสระหรือพยัญชนะซึ่งขณะที่เปล่งออกมาเส้นเสียงไม่สั่น ในภาษาไทยได้แก่เสียง อ เมื่อเป็นพยัญชนะต้น เสียง บ ด เมื่อเป็นพยัญชนะสะกด และเสียง ก ค จ ช ซ ต ท ป พ ฟ ฮ เสียงสระในภาษาไทยไม่เป็นอโฆษะ, (ไว) เรียกพยัญชนะในภาษาบาลีและสันสกฤตที่มีเสียงไม่ก้องว่า พยัญชนะอโฆษะ ได้แก่ พยัญชนะตัวที่ ๑, ๒ ของวรรค และ ศ ษ ส. (ส.; ป. อโฆส).