ตัวกรองผลการค้นหา
กริยา
ภาษาจีน动词
หมายถึง[กฺริยา, กะริยา] (ไว) น. คำที่แสดงอาการของนามหรือสรรพนาม. (ส. กฺริยา; ป. กิริยา).
อ่านว่ากฺริ-ยา
จิรพนธ์
แปลว่าเป็นที่ผูกผันตลอดกาล เป็นที่ผูกผันตลอดกาล
เสียงท้ายคำที่เปลี่ยนไปตามรูปผันกริยา
ภาษาญี่ปุ่น音便
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นおんびん
ความผูกผันทางสายเลือด
ภาษาจีน亲缘
การประยุกต์ใช้,การผัน(กริยา),การใช้ให้เกิดประโยชน์
ภาษาญี่ปุ่น活用
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นかつよう
ปรกติ ธรรมดา เป็นปกติ ตามปกติ
ภาษาจีน正常
การทำให้มีรายได้,การผันเงิน
ภาษาญี่ปุ่น利殖
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นりしょく
หิน
หมายถึงก. หัน, ผัน หรือ ผิน ก็ว่า.
ผัลคุนี
หมายถึง[ผันละ-] น. ผลคุนี.
inflect
แปลว่าผันไปตามบุรุษและพจน์ (ทางไวยากรณ์)