ค้นหา "*โฉม" ใน คำศัพท์/สำนวนทั้งหมด

หมายถึงก. มีตำหนิตามร่างกายโดยเฉพาะที่ใบหน้า ทำให้ความงามลดลง เช่น เธอประสบอุบัติเหตุ ถูกกระจกบาดหน้า เลยเสียโฉม, โดยปริยายใช้แก่สิ่งของที่มีตำหนิ เช่น แจกันใบนี้ปากบิ่นไปหน่อย เลยเสียโฉม.

พจนานุกรมไทย

กระโฉม

หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Limnophila rugosa Merr. ในวงศ์ Scrophulariaceae ชอบขึ้นในที่ชื้นแฉะ ลำต้นและกิ่งอวบน้ำ สีม่วง ใบรูปไข่ ค่อนข้างหนา ด้านล่างมีขน ขอบหยักห่าง ๆ ก้านใบแบน ๆ โคนก้านโอบกิ่งหรือลำต้น ดอกเล็ก ๆ สีม่วงแกมชมพู กลางเหลือง ออกเป็นกระจุกที่ง่ามใบหรือปลายกิ่ง ทุกส่วนของไม้นี้มีกลิ่นหอม ใช้เป็นอาหาร และใช้ทำยาได้, ผักโฉม ก็เรียก เช่น ผักโฉมชื่อเพราะพร้อง เป็นโฉมน้องฤๅโฉมไหน. (เห่เรือ).

พจนานุกรมไทย

รูปลักษณ์,รูปโฉม

ภาษาญี่ปุ่น容貌

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นようぼう

n

คำศัพท์ไทย – ญี่ปุ่น

การแปลงกาย,การแปลงโฉม

ภาษาญี่ปุ่น変身

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นへんしん

n

คำศัพท์ไทย – ญี่ปุ่น

รูปลักษณ์ภายนอก, รูปโฉม