ตัวกรองผลการค้นหา
แผลเป็น
ภาษาจีน瘢痕
ยาจีนใช้ห้ามเลือดที่บาดแผล
ภาษาจีน白药
ปวดแผล
ภาษาจีน伤口疼痛
แผลง
ภาษาจีน演化
แผลถูกบาด
ภาษาจีน割伤
แผล็บ
ภาษาจีน一现一隐
ภาษาจีน忽伸忽缩
แผลงใจ
หุ้มแผลง
หมายถึง[-แผฺลง] น. กรรมวิธีในการหุ้มพระพุทธรูปด้วยแผ่นเงินหรือแผ่นทองบาง ๆ โดยให้ตะเข็บของแต่ละแผ่นซึ่งมีลักษณะคล้ายฟันประสานกัน แล้วใช้เครื่องมือกวดรอยประสานให้เรียบเสมอกัน.
ผาดแผลง
หมายถึง[-แผฺลง] ก. ยิงไปโดยเร็ว.
แผล
หมายถึง[แผฺล] น. เนื้อหนังที่แตกแยกออกเพราะเป็นโรคหรือถูกของมีคมเป็นต้น เช่น ขาเป็นแผล; รอยชำรุด เช่น ทุเรียนเป็นแผล เนื้อผลไม้เป็นแผล.
แผลริมแข็ง
หมายถึงน. แผลที่อวัยวะสืบพันธุ์เนื่องจากเชื้อกามโรคซิฟิลิส จะเกิดเป็นตุ่มขึ้นก่อนแล้วแตกเป็นแผล ลักษณะก้นแผลเรียบ ขอบนูนแข็ง แผลมักสะอาด ไม่รู้สึกเจ็บ.