ผลการค้นหา

เผาะ,เผาะ,เผาะ ๆ

หมายถึงว. เปราะ; เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงหักไม้เปราะ เช่น ข้อเท้าข้อมือลั่นเผาะ น้ำตาร่วงเผาะ ๆ.

ขบเผาะ

หมายถึงว. เรียกผลมะม่วงอ่อน ๆ ขนาดหัวแม่มือว่า มะม่วงขบเผาะ หมายเอาเสียงเวลาเอาฟันขบดังเผาะ; โดยปริยายเรียกวัยของเด็กหญิงที่เพิ่งเริ่มแตกเนื้อสาวว่า วัยขบเผาะ.

ขบเผาะ

หมายถึงวัยกำลังแตกเนื้อสาว

pubescence

แปลว่าขบเผาะ

ขบเผาะ

ภาษาจีน鲜脆

เผาะ

หมายถึงน. ชื่อเห็ดชนิด Astraeus hygrometricus (Pers.) Morgan ในวงศ์ Astraeaceae เกิดใต้ดิน ดอกเห็ดอ่อน เป็นก้อนกลม เมื่อแก่โผล่ขึ้นมาเหนือดิน เปลือกนอกแข็งแล้วแตกเป็นแฉกคล้ายดาว กลางดอกเห็ดเป็นถุงกลมมีสปอร์สีนํ้าตาล ดอกอ่อนต้มสุกแล้วกินได้, พายัพเรียก เห็ดถอบ.

(ร่วง)เผาะ,พรู,(เรื่องแดงออกมา)ทีละเรื่องสองเรื่อง

ภาษาญี่ปุ่นぼろぼろ

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นぼろぼろ

(หยด)ติ๋ง ๆ,ร่วงเผาะ ๆ,เปาะแปะ ๆ

ภาษาญี่ปุ่นぼたぼた

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นぼたぼた

วัยขบเผาะ

หมายถึงว. วัยของเด็กหญิงที่เพิ่งเริ่มแตกเนื้อสาว.

(ร่วง)เผาะ,พรู,(เรื่องแดงออกมา)ทีละเรื่องสองเรื่อง

ภาษาญี่ปุ่นボロボロ

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นボロボロ