ตัวกรองผลการค้นหา
เวมัติก,เวมัติก-
หมายถึง[-มัดติกะ-] ว. สงสัย, ไม่แน่ใจ, ลังเล. (ป.).
ศต,ศต-,ศตะ
หมายถึง[สะตะ-] น. ร้อย (๑๐๐). (ส.; ป. สต).
ศศพินทุ์,ศศลักษณ์
หมายถึงน. ดวงจันทร์. (ส.).
ศอกกำ,ศอกกำมา,ศอกตูม
หมายถึงน. ระยะตั้งแต่ข้อศอกจนสุดกำมือ โบราณใช้เป็นหน่วยวัดระยะ เช่น ๔ ศอกกับศอกกำมาหนึ่ง.
ศักย์,ศักยะ
หมายถึง[สัก, สักกะยะ] (ไฟฟ้า) น. พลังงานที่ใช้ดันกระแสไฟฟ้า ณ จุดใดจุดหนึ่ง มีหน่วยเป็นโวลต์.
ศักย,ศักย-,ศักย-
หมายถึง[สักกะยะ-] ว. อาจ, สามารถ. (ส.).
ศาก,ศาก-,ศากะ
หมายถึง[สากะ-] น. ผัก; ต้นสัก. (ส.).
ศานติก,ศานติก-
หมายถึง[สานติกะ-] ว. ที่กำจัดเสนียดจัญไร. (ส.).
ศาสตร,ศาสตร-,ศาสตร์
หมายถึง[สาดตฺระ-, สาดสะตฺระ-, สาด] น. ระบบวิชาความรู้, มักใช้ประกอบหลังคำอื่น เช่น วิทยาศาสตร์ ประวัติศาสตร์ มนุษยศาสตร์. (ส.).
ศาสน,ศาสน-,ศาสนา
หมายถึง[สาสะนะ-, สาดสะนะ-, สาดสะหฺนา] น. ลัทธิความเชื่อถือของมนุษย์อันมีหลัก คือแสดงกำเนิดและความสิ้นสุดของโลกเป็นต้น อันเป็นไปในฝ่ายปรมัตถ์ประการหนึ่ง แสดงหลักธรรมเกี่ยวกับบุญบาปอันเป็นไปในฝ่ายศีลธรรมประการหนึ่ง พร้อมทั้งลัทธิพิธีที่กระทำตามความเห็นหรือตามคำสั่งสอนในความเชื่อถือนั้น ๆ. (ส. ศาสน ว่า คำสอน, ข้อบังคับ; ป. สาสน).
ศาสนีย,ศาสนีย-,ศาสนีย์
หมายถึง[สาสะนียะ-, สาสะนี] ว. สมควรจะสั่งสอน. (ส.).
ศิงขริน,ศิงขรี
หมายถึงน. ศิขริน, ภูเขา. ว. มียอด.