ตัวกรองผลการค้นหา
ไป๋เหวิน
ลู่เหวิน
วินเทจ
หย่งจวิน
หย่งฉวิน
วินตกะ
หมายถึง[วินตะกะ] น. ชื่อภูเขาชั้นที่ ๖ ในหมู่เขาสัตบริภัณฑ์ที่ล้อมเป็นวงกลมรอบเขาพระสุเมรุ. (ป., ส. วินตก). (ดู สัตบริภัณฑ์, สัตภัณฑ์).
ประวิน
หมายถึงน. ห่วงที่เกี่ยวกันสำหรับโยงสัปคับช้าง, ห่วงติดกับบังเหียนหรือเหล็กผ่าปากม้า, กระวิน ก็ว่า.
หลิ่งเหวิน
เพดาน
คำบาลีวิตาน
คำสันสกฤตวิตาน
วิจล
อ่านว่าวิ-จน
วิตก
อ่านว่าวิ-ตก
วิมุข
อ่านว่าวิ-มุก