ตัวกรองผลการค้นหา
วิธีการสอนการออกเสียงให้คนพิการโดยแสดงแผนภาพการขยับปาก
ภาษาญี่ปุ่น指話法
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นしわほう
ต้อ
หมายถึงน. โรคอย่างหนึ่งเกิดที่ลูกตา ทำให้ตาพิการมองอะไรไม่เห็นชัดเจน หรืออาจทำให้ตาบอดได้ มีหลายชนิด.
ตาบอดสี
หมายถึงน. ตาที่มองเห็นสีผิดไปจากสีที่เป็นจริง เนื่องจากประสาทตาที่รับรู้สีพิการหรือเจริญไม่เต็มที่.
คนตาสว่าง, เป็นคำที่คนตาพิการเรียกคนตาดี
ภาษาจีน亮眼人
คนพิการหรือคนป่วยที่ไม่สามารถใช้ชีวิตในสังคมตามปกติได้,เดนมนุษย์
ภาษาญี่ปุ่น廃人
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นはいじん
มอบเงิน เพื่อบำรุงขวัญแก่ครอบครัวของผู้ที่ได้รับบาดเจ็บหรือพิการหรือว่าเสียชีวิตในขณะที่ปฏิบัติราชการ
ภาษาจีน抚恤
สายตาพิการ
หมายถึงน. ความพิการในการเห็น, สายตาที่บกพร่องมองเห็นไม่เหมือนคนปรกติ เช่นตาบอดสี, การเห็นไม่ดีจนเป็นอุปสรรคต่อการงานซึ่งต้องใช้การมองเห็นเป็นหลัก.
บอดสี
หมายถึงน. เรียกตาที่มองเห็นสีผิดไปจากสีที่เป็นจริง เนื่องจากประสาทตาที่รับรู้สีพิการหรือเจริญไม่เต็มที่ ว่า ตาบอดสี.
กระจอก
หมายถึงว. เขยก (ใช้แก่ขา). (ข. ขฺจก ว่า ขาพิการ); (ปาก) ไม่สำคัญ, เล็กน้อย, เช่น เรื่องกระจอก, ต่ำต้อย เช่น คนกระจอก.
เขยก
หมายถึง[ขะเหฺยก] ก. อาการที่เดินหรือวิ่งด้วยปลายเท้าอย่างคนเท้าเจ็บ, อาการที่เดินหรือวิ่งเอียงไปข้างใดข้างหนึ่งอย่างคนขาพิการ.
โรคพากินสัน,โรคประสาทชนิดหนึ่งที่มีอาการสั่น,โรคกระตุกเกิดจากสมองพิการ
ภาษาญี่ปุ่นパーキンソン病
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นパーキンソンびょう
ก็
หมายถึงนิ. ไขความ เช่น ถึงแก่กรรมก็ตายนั่นเอง ประสาทพิการก็บ้านั่นเอง, เน้นความให้เด่นหรือให้ชัดแจ้ง เช่น ทั้งฟืนเจ้าก็หัก ทั้งผักเจ้าก็หา.