ผลการค้นหา

อีสาน* *อีสาน *อีสาน*
คำศัพท์/สำนวน บทความ  หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 361 รายการ

แสลงใจ

หมายถึง[สะแหฺลง-] น. ชื่อไม้ต้นชนิด Strychnos nux-vomica L. ในวงศ์ Strychnaceae ผลกลม สุกสีเหลือง เมล็ดกลมแบน มีแอลคาลอยด์หลัก ๒ ชนิด คือ สตริกนิน และ บรูซีน เป็นสารพิษ, ตูมกาแดง ก็เรียก, อีสาน เรียก แสลงเบื่อ, เมล็ดแก่แห้งใช้ทำยาได้ เรียก โกฐกะกลิ้ง.
 พจนานุกรมไทย

เยิง

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ส. เรา. (ข.).
 พจนานุกรมไทย

ร่องส่วย

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. หย่ง.
 พจนานุกรมไทย

เห็นอ้ม

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ชะมด. (ดู ชะมด ๑).
 พจนานุกรมไทย

เหนี่ยน

หมายถึง[เหฺนี่ยน] (ถิ่น-อีสาน) น. ชื่อกับข้าวชนิดหนึ่ง ใช้มะเขือพวงเป็นต้นเผาแล้วคลุกด้วยนํ้าพริกปลาร้า.
 พจนานุกรมไทย

แห

หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้, อีสาน) ว. เปรียว, ไม่เชื่อง.
 พจนานุกรมไทย

แหน

หมายถึง[แหนฺ] (ถิ่น-อีสาน) น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Terminalia วงศ์ Combretaceae เช่น แหนนา (T. glaucifolia Craib).
 พจนานุกรมไทย

อิด

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน, พายัพ) ก. โรยแรง, อ่อนกำลัง, อ่อนแรง.
 พจนานุกรมไทย

ฮอด

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน, พายัพ) ก. รอด, พ้น, ถึง.
 พจนานุกรมไทย

ปิสัง

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ว. อะไร, พิสัง ก็ว่า.
 พจนานุกรมไทย

ผักหนอก

หมายถึง[-หฺนอก] (ถิ่น-พายัพ, อีสาน) น. ต้นบัวบก. [ดู บัวบก (๑)].
 พจนานุกรมไทย

ฝากสู่

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. อนุญาตให้ชายสมสู่อยู่กินกับหญิงฉันผัวเมียกันได้ตั้งแต่วันสู่ขอแล้วทำพิธีแต่งงานในภายหลัง.
 พจนานุกรมไทย