ตัวกรองผลการค้นหา
เสียงก้อง
หมายถึงน. เสียงดังมากอย่างเสียงในที่จำกัด เช่นในโบสถ์; เสียงดังไปได้ไกล.
ภาษาญี่ปุ่นエコーする
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นエコーする
ภาษาเกาหลี메아리
ก้องศักย์
แปลว่าผู้มีความสามารถเป็นที่เลื่องลือ
ดังก้องหู
ภาษาจีน如雷贯耳
voicedness
แปลว่าการมีเสียงก้อง
ก้องกังวาน
ภาษาจีน形容声音
ก้องแขน
หมายถึงกำไล
ภาษาญี่ปุ่นこだまする
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นこだまする
voicelessly
แปลว่าอย่างไม่มีเสียงก้อง
ring through
แปลว่าก้องหรือสะท้อนอยู่ใน
เลอภพ
หมายถึง(วรรณ) น. ผู้ปกครองภพ.