ผลการค้นหา

ศักร,ศักร-

หมายถึง[สักกฺระ-] น. พระอินทร์. (ส.; ป. สกฺก).

สวรรคบดี

หมายถึง[สะหฺวันคะบอดี] น. เจ้าเมืองสวรรค์ คือ พระอินทร์. (ส. สฺวรฺคปติ).

อาทิตย,อาทิตย-,อาทิตย์

หมายถึง[-ทิดตะยะ-, -ทิด] น. “เชื้ออทิติ” คือ เทวดาพวกหนึ่งซึ่งเป็นลูกนางอทิติผู้เป็นชายาพระกัศยปประชาบดี เทวดาพวกนี้มีจำนวนกล่าวไว้ต่างกัน บ้างว่ามี ๕ องค์ บ้างว่ามี ๗ องค์ บ้างว่ามี ๑๒ องค์ ได้แก่ อินทราทิตย์ (พระอินทร์) วรุณาทิตย์ (พระพิรุณ) ฯลฯ สูรยาทิตย์ (พระอาทิตย์ที่ส่องโลก); ชื่อเทวดาพระเคราะห์ คือ สูรยาทิตย์; ดวงตะวัน (ชื่อเทวดาองค์หนึ่งในนิยาย), ในตำรานพเคราะห์นับเอาเป็นดาวพระเคราะห์ที่ ๑; ชื่อวันที่ ๑ ของสัปดาห์; รอบ ๗ วัน เช่น ไม่ว่างตลอดอาทิตย์. (ส.; ป. อาทิจฺจ).

มฆวัน,มัฆวา,มัฆวาน

หมายถึง[มะคะ-, มักคะ-] น. พระอินทร์. (ส. มฆวนฺ; ป. มฆวา).

ตรีภพนาถ

หมายถึงน. ที่พึ่งแห่งภพ ๓, พระพุทธเจ้า, พระอินทร์, ใช้ทั่วไปถึงผู้อื่นด้วย เช่น กษัตริย์ ก็มี.

อมเรศ

แปลว่าผู้ไม่มีความเสื่อมสูญ พระอินทร์

อินทรศักดิ์

หมายถึง[อินทฺระ-] น. พระอินทราณี, ชายาพระอินทร์. (ส.).

ตรีทศ

แปลว่าเทวดา 33 องค์ ในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ คือ พระอินทร์และบริวารของพระอินทร์อีก 32 องค์

อมรบดี

หมายถึง[อะมะระบอดี] น. “จอมเทวดา” คือ พระอินทร์. (ส. อมรปติ).

วชิรปาณี,วชิรหัตถ์

หมายถึงน. “ผู้ถือวชิระ” คือ พระอินทร์. (ป.; ส. วชฺรปาณิ, วชฺรหสฺต).

วาสพ

หมายถึง[วาสบ] น. พระอินทร์. (ส., ป. วาสว).

สักกะ

หมายถึง(แบบ) น. พระอินทร์. (ป.; ส. ศกฺร).