ตัวกรองผลการค้นหา
1.มืด สลัว มัว, 2.ลึกซึ้งลุ่มลึก, 3.เลอะเลือน
ภาษาจีน冥
หลงใหล
หมายถึงก. คลั่งไคล้ในสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น หลงใหลนักร้อง; เลอะเลือน, มีสติเฟือน, เช่น คนแก่มักหลงใหล กินแล้วก็ว่าไม่ได้กิน.
อาการ(คน)หลงเลอะเลือน,อาการป้ำ ๆ เป๋อ ๆ,บ้า ๆ บอ ๆ
ภาษาญี่ปุ่น痴呆
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นちほう
vomit
แปลว่าแหวะ
หุงขี้ผึ้ง
หมายถึงก. เอาขี้ผึ้งแท้ผสมกับหัวกะทิหรือน้ำมันมะพร้าวเป็นต้นแล้วเคี่ยวกับใบเตยหรือดอกไม้บางชนิด เช่น ดอกมะลิ ดอกกระดังงา สำหรับใช้สีปากเพื่อกันน้ำหมากเลอะริมฝีปากหรือเพื่อป้องกันริมฝีปากแตก.
เลอะเทอะ
หมายถึงว. เปรอะเปื้อน เช่น ขุดดินมือเลอะเทอะ กินข้าวหกเลอะเทอะ, เลเพลาดพาด เช่น วางข้าวของไว้เลอะเทอะ, โดยปริยายหมายความว่า เลื่อนเปื้อน, เหลวไหล, ไม่ได้เรื่อง, เช่น คนเมาพูดจาเลอะเทอะ, โบราณใช้ว่าเลอะเพอะ ก็มี.
Stain
กริยาช่อง 2Stained
กริยาช่อง 3Stained
แปลว่าทำให้เป็นรอยเลอะ, ทำให้เป็นคราบ, ทำให้เปื้อน
drawing
แปลว่าวาดเขียน
rotten
แปลว่าเฟอะ
brushing
แปลว่าการแปรง
หลง
หมายถึง[หฺลง] ก. สำคัญผิด, เข้าใจผิด, เช่น กาหลงเข้าใจว่าไข่นกดุเหว่าเป็นไข่ของตน; หมกมุ่น, มัวเมา, คลั่งไคล้, เคลิบเคลิ้ม, เช่น หลงในอบายมุข หลงเสน่ห์; พลัด เช่น กาหลงเข้าไปในฝูงหงส์, เข้าไปแล้วหาทางออกไม่ได้ เช่น หลงป่า หลงทาง; เหลืออยู่, ตกค้างอยู่, เช่น มะม่วงหลง ฝนหลงฤดู; มีความจำเลอะเลือน, สติเฟือนไป, เช่น พอแก่ก็ชักจะหลงแล้ว; เรียกเสียงที่แผดดังผิดปรกติ หรือเสียงที่ผิดระดับเสียงดนตรีว่า เสียงหลง.