ผลการค้นหา

อยู่

หมายถึง[หฺยู่] ก. พัก, อาศัย, เช่น เขาอยู่บ้านหลังนี้; ยังมีชีวิต เช่น เขายังอยู่; คงที่ เช่น เงินที่ให้มายังอยู่ครบ, ไม่ไปจากที่ เช่น วันนี้เขาอยู่บ้าน; ใช้ประกอบหลังกริยา แสดงว่ากำลังเป็นอยู่ในขณะนั้น เช่น นอนอยู่ ตั้งอยู่.

อาศัย

หมายถึงก. พักพิง, พักผ่อน; พึ่ง; อ้างถึง เช่น อาศัยความตามมาตราที่ ... (ส.).

อัธยาศัย

แยกคำสมาสแบบสนธิเป็นอธิ + อาศัย

habitat

แปลว่าอาศัย

use

แปลว่าอาศัย

abide at

แปลว่าพัก, อาศัย, อยู่

chamber

แปลว่าจัดห้องให้, พำนัก, อาศัย

people

แปลว่าอาศัย, ตั้งรกราก, เข้าไปอยู่อาศัย

sponge from

แปลว่าอาศัย(บางสิ่ง)จาก

rely

แปลว่าอาศัย, พึ่งพาอาศัย

ใส่ใจ,อาศัย(คนช่วยพูดให้)

ภาษาญี่ปุ่น介する

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นかいする

อยู่,อาศัย

ภาษาญี่ปุ่น居

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นきょ