ตัวกรองผลการค้นหา
โปกขร,โปกขร-
หมายถึง[โปกขะระ-] น. โบกขร, ใบบัว. (ป.).
นภสุภ
แปลว่างดงามดั่งท้องฟ้า
ข
หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๒ เป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต.
ทุกข-
อ่านว่าทุก-ขะ
เสกข,เสกข-,เสกขะ
หมายถึง[-ขะ-] น. ผู้ยังต้องศึกษาอยู่, พระอริยบุคคลผู้ยังไม่บรรลุพระอรหัตผล. (ป.; ส. ไศกฺษ).
ฉสปภ.
ย่อมาจากแป้งข้าวกล้อง แป้งและผลิตภัณฑ์จากแป้ง ประเภทนำเข้า
จภ.ปท.
ย่อมาจากโรงเรียนจุฬาภรณราชวิทยาลัย ปทุมธานี จังหวัดปทุมธานี
ข.
ย่อมาจากภาษาเขมร
ภัทร
คำบาลีภทฺท ภทฺร
คำสันสกฤตภทฺร
ภว,ภว-,ภวะ
หมายถึง[พะวะ-] น. ความเกิด, ความมี, ความเป็น; ภพ. (ป., ส.).
ภักดี
หมายถึงน. ความจงรัก, ความเลื่อมใสยิ่ง. (ส. ภกฺติ; ป. ภตฺติ).
ภวัคระ
หมายถึง[พะวักคฺระ] น. พรหมชั้นสูง, เนวสัญญานาสัญญายตนะ ก็เรียก. (ส. ภวาคฺร; ป. ภวคฺค).