ผลการค้นหา

หัวโบราณ

หมายถึงว. นิยมตามแบบเก่าแก่, (ปาก) ครึมาก, ล้าสมัย.

หัวปาก

หมายถึง(โบ) น. นายร้อย. (จ. ปัก, แป๊ะ, ว่า ร้อย).

หัวพัน

หมายถึงน. ตำแหน่งข้าราชการโบราณรองจากนายเวรลงมา, หัวหน้าควบคุมทหารจำนวนพันหนึ่ง; (โบ) นายทหารผู้ช่วยกองเสนาหลวงในสมัยโบราณ.

หัวฟืนหัวไฟ

หมายถึงน. หัวคํ่า เช่น มาแต่หัวฟืนหัวไฟ. (ถิ่น-อีสาน) ว. หัวปี ในคำว่า ลูกหัวฟืนหัวไฟ.

หัวเม็ด

หมายถึงน. ปลายเสาที่มักกลึงเป็นรูปกลมและมียอดคล้ายตัวเม็ดของหมากรุก ที่ปลายเป็นรูปเหลี่ยมก็มี.

หัวไม้

หมายถึงน. นักเลงที่ชอบตีรันฟันแทง, มักเรียกว่า นักเลงหัวไม้.

หัวรอ

หมายถึง(โบ) น. หลักปักกันกระแสน้ำ. (ดู รอ).

หัวเราะ

หมายถึงก. เปล่งเสียงแสดงความขบขัน ดีใจ ชอบใจ เป็นต้น, ใช้เข้าคู่กับคำ หัวไห้ เป็น หัวเราะหัวไห้ ก็มี, หัวร่อ ก็ว่า, (โบ) เขียนเป็น หวัวเราะ ก็มี.

หัวเราะหัวไห้

หมายถึง(ปาก) ก. หัวเราะ.

หัวเรี่ยวหัวแรง,หัวแรง

หมายถึงน. ผู้เป็นกำลังสำคัญในการทำกิจการต่าง ๆ.

หัวล้าน

หมายถึงว. มีหัวไร้ผมบางแห่งหรือทั้งหมด.

หัวล้านได้หวี

หมายถึง(สำ) น. ผู้ที่ได้สิ่งซึ่งไม่เป็นประโยชน์แก่ตน มักพูดเข้าคู่กับ ตาบอดได้แว่น เป็น หัวล้านได้หวี ตาบอดได้แว่น.