ผลการค้นหา

โปกขร,โปกขร-

หมายถึง[โปกขะระ-] น. โบกขร, ใบบัว. (ป.).

นภสุภ

แปลว่างดงามดั่งท้องฟ้า

ข

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๒ เป็นพวกอักษรสูง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต.

ทุกข-

อ่านว่าทุก-ขะ

เสกข,เสกข-,เสกขะ

หมายถึง[-ขะ-] น. ผู้ยังต้องศึกษาอยู่, พระอริยบุคคลผู้ยังไม่บรรลุพระอรหัตผล. (ป.; ส. ไศกฺษ).

ฉสปภ.

ย่อมาจากแป้งข้าวกล้อง แป้งและผลิตภัณฑ์จากแป้ง ประเภทนำเข้า

จภ.ปท.

ย่อมาจากโรงเรียนจุฬาภรณราชวิทยาลัย ปทุมธานี จังหวัดปทุมธานี

ข.

ย่อมาจากภาษาเขมร

ภัทร

คำบาลีภทฺท ภทฺร

คำสันสกฤตภทฺร

ภว,ภว-,ภวะ

หมายถึง[พะวะ-] น. ความเกิด, ความมี, ความเป็น; ภพ. (ป., ส.).

ภักดี

หมายถึงน. ความจงรัก, ความเลื่อมใสยิ่ง. (ส. ภกฺติ; ป. ภตฺติ).

ภวัคระ

หมายถึง[พะวักคฺระ] น. พรหมชั้นสูง, เนวสัญญานาสัญญายตนะ ก็เรียก. (ส. ภวาคฺร; ป. ภวคฺค).